Kutupta Yananlar Şiiri - Dünya Yükünün H ...

"Tilavetle Girilen Ölüm"
(Arafta Yananlar Risalesi’nden)

Mağarada metan gazı var.
Askerler metan dolu mağaraya gönderilecek.
Mağaraya girmeden Kur'an okuyor tilavetli güzel okuyor sonra mağaraya giricek ve ölecek.
Ah çocuk keşke savaşmayı öğrenseydin
keşke savaş kitapları okusaydın
keşke ölmeseydin
senin saçının teli kopacağına
kıyamet kopsaydı
ben ölseydim
lanet olsun çocuk sen sivrisinek misin
sen niye ölüyorsun niye ben ağlıyorum?

Mağaranın ağzı, sessiz bir mezar taşı gibi,
Sarkıtlar sanki ölümün parmaklıkları.
Asker çocuk,
Kur’an okuyor…
Tilavetle ruhunu soyuyor adım adım.
Her ayet bir vedâ.
Her kelime, son bir nefes.

Kim gönderdi seni buraya?
Hangi emir, hangi makam, hangi vatan?
Oysa senin gözlerin hâlâ çocuktu,
Tırnaklarında toprak değil
Oyuncak izi vardı.

Sen ölmek için mi büyüdün çocuk?
Mağara bir anne rahmi gibi
Sana karanlık bir doğum hazırlıyor,
Ama doğduğun yer cennet değil,
Cehennem ile cennet arası:
Araf.

Ben burada bekliyorum,
Gözyaşım gaz maskesini ıslatıyor,
Seni izliyorum.
Ölüm yürüyüşünü.
Kur’an’ın sesi yankılanıyor taşlarda,
“Ve lâ tahsebennellezîne kutilû fî sebîlillahi emvâten...”
Ama sen şehit misin, kurban mısın,
Yoksa bir sus payı mısın?

Ah çocuk...
Senin saçının bir teli kopacağına
Dünya yansaydı…
Senin yerine ben ölseydim.
Bu ne iştir Rabbim?
Bu nasıl sınav?
Bu nasıl bir savaş ki
Kur’an tilavetiyle başlıyor,
Ama sonunda yalnızca
Araf’ta yananlar kalıyor…