KÜTÜPHANELER HAFTASINI KUTLARKEN... Beşi ...

KÜTÜPHANELER HAFTASINI KUTLARKEN... Beşinci Bölüm.

Saygıdeğer yazılarımı benimseyip okuyan gönül dostlarım. Selamünaleyküm. Kutlama yazımın bölümler halinde artırdığımın farkındayım. Bizler kendimize uygun program, konu bulduk mu duygularımızı aktarmadan rahat edemeyiz. Bu kutlamalarında dört dörtlük güzel olmasını arzu ederiz. Artı eksileri varsa paylaşırız.

Göller Bölgesi Yazarlar ve Şairler Derneği kurucusu, üç yıl başkanlığını yapmış bir şahsiyet, Edebiyat dünyasına kendini her an adamış, araştırmacı yazar sayın İhsan Işık beyin Ansiklopedi külliyesinin her bölümünde yer alan, TÜRKİYE İLESAM Isparta il temsilcisi olan, şair ve yazarın kutlamalarda, etkinliklerde, festivallerde saf dışı bırakılması, benim gibi bir çok şair ve yazarımızın aynı uygulamaya konulması acaba ne gibi art niyetlerin düşünüldüğünü algılayamıyorum.

Isparta ilime askerlik dönüşümde 1977 yılında yerleştim. Bu tarihten sonra Gül kent gazetesinde şiirlerim yayınlandı, Beş kitabım yayınlanalı on dört yıl oldu. Binlerce kitabımı hediye dağıttım. 43 yıllık sanat hayatımın içerisinde, ülkem için, ilim için, ilçem için, köyüm için
ne yapabilirim, topluma nasıl faydalı olabilirim, Türk dünyası kültürüne nasıl katkı sağlayabilirim duygu, düşünceleriyle, yaşadım ve hala bu vatan, millet, bayrak aşkımla, inancımla yaşama devem etmekteyim.

Dramatik hayat mektebinden fazla söz etmek istemiyorum, duygu sömürüsü yaptığımı düşünenlerde yanılıyor, çünkü kimseden bir maddi beklentim yok. Devletin görev verdiği yetkililerinde ara da bir şahsi vicdan muhasebesini yapmalarını öneriyorum. Şahsıma düşen kültürel hakları engelleyenlere de helal olsun diyemem.

Bu zorlu hayat mücadelesini kısaca özetleyecek olursam inanın
sizde şaşırırsınız. Ben ilk sanat hayatıma başlarken bile ilk dörtlüğüm de
Isparta sevdamı dile getirdim. Ankara da tezgahtar olarak çalışırken nerelisin kardeş diyene? ,Var benim bir kedim, çok güzeldir ceketim, Vilayeti mi sorarsan, Isparta'dır memleketim diye cevap verirdim.

Askerlik dönüşü Isparta iline yerleştiğim de geçici olarak özel, tüzel, resmi işlerde çalıştım. İşten çıkarıldığımı üzülür diyerek eşime bile asla söylemezdim. Amele pazarında beklerdim bulduğum her işte çalışırdım. Bir anımı hiç unutamıyorum: Ben amele pazarın da beklerken eşimde çocukları ana sağlığa götürürken ulu caminin oradan geçmesi gerekiyordu, caminin önü amele pazarıydı.

Ben de orada birileri işe götürsün diye beklerken eşim iki çocukla geliyordu. Beni görmesin diye şimdiki yatırın olduğu yer güllüktü, o güllüğün arasına saklandım. Eşimde oradan gidip gelirken işçilerin bekleyişine üzülürmüş benimde onların arasında olduğumu ne bilsin.! .İş bulmak öylesine zordu ki geçim sıkıntısı yaşayınca evdeki değerli eşyaları satarak tekel bayili kuru yemiş büfesi açtım onu da üç günlükken soydular, beni üzgün gören arkadaşım halı satıp bütün parasını borç olarak verdi zamanla kendimi toparlayınca ödedim ama yine de eşime soyulduğumu iki, üç ay bildirmedim.

Yıllarca bir yastığa baş koyduğu kadınını cahilce davranışlarla rencide eden, işkence, eden öldüren şahısların yaptığına bakın, sanatsever insanın düşündüğüne bakın. Ben günlük inşaat işine giderken bile evden takım elbise, gömlek, kravatla süslü bir şekilde çıkar, akşama kadar işçi elbisemle çalışırdım akşam soyunup yeni takımları giyerek eve dönerdim. Neden böyle yaptığımı belki de algılayanlar olmuştur.

Isparta'nın şehir merkezinde ahşap tarihi evde oturuyordum. Eşimi
hor görmesinler diyerek sırrımı bildirmezdim. O mahallede on yıl oturdum
herkes beni memur zannetmiş. Bu anlatılanların kütüphaneler kutlamasıyla ne ilgisi var diyenlere şu mesajı veriyorum bizler halkın içinde çile çekerek yaşadık ve yazılması gereken konuları da yazmak zorundayım. Koltuk sevdalısı olmadım.

Allah'ıma her zaman güvendim beni, eşimi, çocuklarımı aç susuz bırakmayacağını düşündüm ve düşünmeye devam ediyorum. Aldığım kitap ve ansiklopedilerden günümüze kadar gelmiş geçmiş bir çok yazarın, şairin öz geçmişlerini okudum, yüzde sekseninin rezil ve sefil hayat sürdüğünü öğrendim, yüzde yirmisinin de tesadüflerle başarıya ulaştıklarını öğrendim. Ben ne yüzde yirmilik, ne de yüzde seksenlik olmak istemedim.

Önce ayaklarımın üstünde dimdik durabilmenin çabasını gösterdim. Ben yazarken okuyucum görsün artı eksiğimi bildirsin istedim. Çok şükür halime bunların bir kısmı gerçekleşti diyerek bu bölümü de noktalayarak altıncı bölümde buluşmak üzere hoşça kalınız diyorum. HER KİTAP BİR DÜNYADIR,BU DÜNYALARI HİSSETMEK İÇİN OKUYUN

***** OKULLAR *****

Milli eğitimin budur temeli,
Bakanlığın bilgi saçmak emeli,
Öğretmen, veliler bunu demeli,
Birbirine bağlı bütün okullar.

Ana sınıfına gidenler çoktur,
Kültürlü yetişmek kişiye haktır,
İnsanı hoş tutan güzel ahlaktır,
Birbirine bağlı bütün okullar.

İlkokul, ortaokul, lise bilin,
Yüksek sınıflara sırayla gelin,
Üniversiteyi tercihle bulun,
Birbirine bağlı bütün okullar.

Sanatı, hayatı bura da kavran,
Sizi kucaklıyor koskoca evren,
Cahil kalmamalı, aile çevren,
Birbirine bağlı bütün okullar.

Zekinin hevesi hepsini tatmak,
Şanına yakışan bir meslek tutmak,
Her türlü eserle çok memnun etmek,
Birbirine bağlı bütün okullar.

**** OKUSAK *****

Gönül dostlarımız umut peşinde,
Kimi emeklidir, kimi işinde,
Yapılan yorumun hayal, düşünde,
Keşke yazılanı okuyabilsek.

İnternet, sitenin budur amacı,
Sitemle siliyor bay, bayan, bacı,
Oysa beynimizin kültür ilacı,
Keşke yazılanı okuyabilsek.

Üstatlar gönlünü ortaya koymuş,
Heceli ve serbest duyguyu yaymış,
Çok şükür bizleri meslektaş saymış,
Keşke yazılanı okuyabilsek.

Gruba daveti suç sayıyorlar,
Ayrılıp, girmeyi göç sayıyorlar,
Bunca emekleri hiç sayıyorlar,
Keşke yazılanı okuyabilsek.

Şair hayranını yakından tanır,
İşlenecek konu ortaya konur,
Zeki gayret eder silmez utanır,
Keşke yazılanı okuyabilsek.

Ispartalı Zeki Çelik TÜRKİYE İLESAM il temsilcisi.