Kütüphaneler Şiiri - İlhami Şenol

Kütüphaneler.
Saat sekizde açılır.
Saat beşte kapanır.
Neden mi?
Memur mesaisi uygulanır da ondan.
Yani okumasını en çok istediğimiz, aydınlanmasını en çok istediğimiz çocuklarımızın gençlerimizin okulda olduğu saatlerde.
Memurlarımızın işte olduğu saatlerde.
İnsanların işlerinde güçlerinde olduğu saatlerde.
Onlar okulda iken kütüphaneler açık.
İşteyken.
Onlar kütüphaneye uygun olduğu zamanlar ise kütüphaneler kapalı.
Ben olsam kütüphaneleri saat sabahın yedisinde açarım.
Gecede saat yirmi üçe kadar açık tutarım.
Kütüphaneye gelenlere bedava çay veririm.
Yine uçuyorsun diyecekler.
Amerika’da, Avrupa’da bile yok diyecekler.
Kıstasları oraları olanlarla, ne diyeyim.
Bazı planlamalarda bizden onlar örnek alsınlar.
İnsanını sevmede sınır tanımamak lazım.
Sevginin göstergesi de halkınızı ne kadar düşündüğünüze, onların ürettiklerini onlara vermenize bağlı.
Bu halkın vergileri ile binalar yapılmıyor mu?
İçindeki memurların maaşını bu halk ödemiyor mu?
O zaman bu halkın ödediği vergilerle bu halka kütüphanelerde bedava çay.
Bedava.
Kütüphanede vardiyalı sistem uygularım.
Yediden on beşe.
On üçten yirmi üçe.
Vardiya.
İnsanlara güler yüzlü davranmayan, insanı sevmeyen, çalışmayı sevmeyen, insana hizmet etmek istemeyeni de kütüphanelere vermem.
Ve bir an öncede kütüphanelerimizin envanterini çıkartırım.
Her kütüphanede en az yirmi başlıklı internet ortamı.
Geçen bir arkadaş artık sigara içme çağının ortaokula düştüğünü söyledi.
Bende biz gençlerimize ancak sigara içebilecek kültürü, olanakları sunuyoruz dedim.
Onlar sigara içmiyor biz onların sigara içmelerini istiyoruz, dedim.
Düşündü.
Haklısın dedi.