Kütüphane Sokak Şiiri - Osman Türkmen 2

Oturmuşum cehennemin ortalarinda bi yerde..
İzliyorum..!!

Elimde içmeyeceğim dediğim cigaram..
Beynim, çoktaaan vurmuş kadehin dibine..
Efkârımı hisssettirmeyecek kadar sarhoş yüreğim..

"Satılık veya kiralıktır" yazısına takılıyor bi an gözüm..
"Laaaannn..!! SATIYORUM RUHUMU geri alınmamak üzere " diye bağırasım geliyor..
Farkındayım..
Saçmalıyorum..!!
Yârin oturmadığı bir oturma odasi..
Mutfakta yemek degil, hüzün kokusu..
Salonun duvarları çatlak, paramparça camlar..
Çocuk odasi bile yok..
Manzara içler acısı, hiç ama hiiiiiç gelmeyecek YÂRİN HASRETİ...
Kim alir ki laan bilse bunları ?

İzliyorum dedim yaa..
"TOHUM BAYİİ" olmuş özlemim..
Giydirilmiş hasretim, pişmanlığım ise çıplak..
Köhne acılarımın bir bölümü "KOZMETİK"..
Ne komik..
Minaresi görünüyor huşu vermeyen caminin..

Sonra...
Kızgın bakan birini farkediyorum..
"Bir şey içer misiniz ?" sorusunu, bilmem kaçıncı kez sorarken anliyorum kızgınlığını.
Giderken daha bi sinirli "Arttı sayısı bu tiplerin, arttı" dediğini duyuyorum, farkedildiğinde tebessüm eden garsonun..

Offf..
Kahretsin bee !!
Yakmışım yine bi cigara..
"Neyleyim gecede ölesim tutmuş" şarkısını, sevgiliye söylediğimi anımsarken..
Gözleri mavi degildi belki ama "Yokluğun, cehennemin öbür adıdır.. Üşüyorum, kapama gözlerini" dedirtecek kadar dipsiz, sevdayi cihana öğretecek kadar mânalı..

Ah o gözler.!!
Sol omuzumun üstünden bakardı boşluğa hep..
"Seni hayallerimde yaşamaya alıştım oğlum" söylemini doğrularcasına..

Keşke döndüğünde dönmüş olsaydın..
Sevdana "Çi Bikim" i degil, "Ez Te Bernadim" demeyi öğreteydin..
Birakabilseydin bensiz düşlerini..
Sonrasında, gittiğine eşşşek gibi pişmanlık duyduğun uzak diyarlarda..

Off ki ne off..
Yine çok uzadı bu efkâr beee..
Bitmeyecek bu keder..
Gitmeliyim..
Yaşamaya değil, hüznümle yaşlanmaya, hemde inleye inleye..!!

Yaws ne zaman biraktiniz bu çayı ?
Neysee..
Garson !!
Hesabi getir oğlum.!!