Kutup Yıldızı Şiiri - Şener Aksu

KUTUP YILDIZI

benim babam köyde rençperdi
fırtına sökünce köklerinden
kente geldi

ceplerinde biz de vardık
paltosunun altına sığınır yatardık
kar yağdığında
annem sesiyle üstümüzü örterdi

benim babam kentte ameleydi
alın teri bükemeyince demiri
soluğu tükendi
biz o zaman nefessiz kaldık
karanlık odalara kapandık
ciğerimiz tutuşunca
annem gözyaşıyla acımızı dindirdi

benim babam en çok kutup yıldızını severdi
paltosunu çıkarınca bir aralık
yeryüzünü terk etti
dayanamadı annem
eteğinden süpürüp dünyayı
peşi sıra gitti.

ş.a