ne varsa döküldü kutu içinde
sustu kapattı gözleri
gün doğdu-battı bensiz
dışındayken var olan her şeyin
kavram-ı zaman mavi çöp poşetinde
kutunun içindeyim
bilmiyorum dersen kurtulursun
gök kuşağından ve yıldırımdan ve şimşekten
atmosferde yükselen sera gazından
sığınıp sana geldiğim zaman
ah kollarında cennet esintisi barındıran
kapatalım şu sessizliği
kutu benim içimde
delilik cereyanında kalan bir yıldız
bir yıldız başka bir yıldıza
gel beraber kayalım göklerden derse
böyleyse bilinen en eski hikaye
kutu anlattı olmadığın gece
her atomunda bin anı barındıran oda
yaşasam ve buraya gömülsem keşke
ki bu yozlaşan topluma mesaj teşkil etmez
atomlar ağlar mı benimle?
kutu ağladı
gıyabımda alınmış bütün kararlara binaen
beklemek her daim boynumun borcu
elimin borcu
ayağımın borcu
ruhumun borcu
ödemek için koşsam aguşlarına
afyon ruhundan kalma bu rüyada
zaman silik saatim koptu bileklerimle
çakmak ateşinin zifirindeyim belki
belki kayboldum serzenişlerde
kutu nerede?
Kayıt Tarihi : 1.9.2016 20:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Rıhtım Edebiyat, Sanat ve Fikir Dergisi 23. Sayı
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!