Mübarek parmaklar-ı...
Çeşmesi memba-ı...
İçti ümmeti gitti nar-ı...
Sevgililer sevgilisi Muhammedim...
Şakk-ı kameri gösterdi...
İnanmadı cehil halk-ı...
Görmediler işaret-i...
Gösterdin sen ahaliye Muhammedim...
Gitti kıble arafata...
Ziyaret etti, baktı...
Pencereleri saydı...
İnanmadı! Cahil halkı! Muhammedim...
Hutbesinde yaslandı!..
Kütük aşkından yandı...
Feryad-ı figan etti!..
Yandım kütük olamadım! Muhammedim...
Ey gafil! bak Resul'e!..
Dâl Hak mucizelere!..
Feryat eden kütüğe!..
Gerçek ümmet olamadım! Muhammedim...
Hayber'de Resulüme...
Zehirli gelen ete...
Yedirmedi ümmete...
Kainatı konuşturan muhammedim...
Abdest dedi âmaya!..
Al gel hayr’la buraya...
Gözü görmezdi ama...
Açıldı âma gözleri! Muhammedim..
Güzel kızı fatıma...
Akrabalardan önce!...
Kavuşur ilk Resule...
Yetişti size Fatıma, Muhammedim...
Bir gün abdest alırken...
Mesh-i kuş kaptı aynen...
Silkeler düşer yılan...
Silkelemek sünnet oldu Muhammedim...
Resulün teşrifini...
Kisranın sarayını...
Mecusi ateşini...
Kabe putlarını yıktı Muhammedim...
Yusuf Mansız
Kayıt Tarihi : 26.11.2018 09:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

beğeniyle okudum
TÜM YORUMLAR (1)