Kütük Şiiri - Önder Karaçay

Ekmeğimizi umutla yoğururduk pişkin olsun diye

Başkalarının ekmeğine göz dikenlerin pişkinliği karşısında ekmek mi kaldı?

Ne zaman ki eğitim ve öğretim din düzeyine düşürüldü insan yetiştirmek beka sorunu oldu

Coğrafyanın keder olduğu kadar o coğrafya üzerinde yaşayanlar da o coğrafya için keder olabiliyordu

Neticede Anadolu'nun üzeri bu yöntemle jeopolitik değerini bilmeyen insanlar ile doldu

Ecnebi doyumsuzluk sonra ülkede işbirlikçi hileler aracılığıyla büyük bir pazar kurdu

O pazarda insan dahil her değer satılık oldu

Bir kütük bir balta daldı orman büyüklüğünde ekmek tarlasına

Kefenimi giydim yola çıktım diye kelle koltukta diye iyi sattı kendini

Sonra ne satmadı ki?

Elimizde ne üretim aracı ne de hizmet aracı kaldı

Bunu fırsat bilen zalimler yaşam pahalılığı ile soygun kararı aldı

İlaç kurumları satıldı bugün ilaç alamıyoruz

Enerji satıldı, satın alma gücü parayı satma yetkisi tüm bankalar küresel tefecilere satıldı

Osmanlı mirası tekel satıldı fabrika yerleri düne kadar atıldı

Her tarlanın, fabrikanın yerinde bir inşaat yükseldi

Kimin adına olduğu bir şaibe gibi kaldı

Sonra alış veriş merkezleri gibi hepsi ithal mal pazarı oldu

Kitle imha silahı medya da kütük kesicilerin eline geçti

Soygun aracı reklam ve markalar beyin boşaltarak kafa koparıyordu

Başı olan insanların görüntüleri insana benziyor düşüncede insan kalan kimse neredeyse yoktu

Kitleler kütle oldu, kütükler aracı

Kimin cebi tıka basa doldu?

İnsanlığın gölgesi kendi ürettiği karanlıkta soldu.

Anadolu'nun kederi buydu.

Bir acı bir insanlık mücadeleye artık doydu

Türk fırtınası zulme bir sır ile Anadolu'da son noktayı koydu

Her zalim şimdi canlı bir ölü olarak kelle koltukta yeni bir zulüm üretmek için savaş üreterek kurtulmak peşinde

Türk'e düşmanlık eden pişman ölür gerçeği unutulmuştu

Tarih sahnesine bir Türk çıktı ve hatırlattı

Bu zalimlik bir ibret ile dengini Anadolu'da buldu

Bindiği dalı kesti kütükler