Kutu Da Kutuymuş Şiiri - Dengi Naz

|Edip Cansever' e Hürmetle|

Artık vakit tamam oldu.
Adam kutuya özlemi koydu,
Verip alamadığı maziyi koydu,
Kaç mevsim, kaç gün gördüyse
Onları koydu.
Sevdiği şarkıları en dibe koydu,
Dağlarla yarışan mevkiyi koydu,
Olmuşu bulamadı, olacağı koydu,
Cakayi satmadi, beleşe koydu,
Bir Asrı -bir ana- sığdırdı koydu.
Muktedirden müşküle dönüşü koydu
Makamı, rütbeye sarıp nedense ,
Kesmedi üstüne serveti koydu.
Dostluğu, vefayı, mateme satıp;
- Hiç- kuruşluk takası en üste koydu.

Kalp atisinin topunu koydu.
Uykuyu koydu, düşünü koydu,
Yarım bıraktığı işini koydu .
Kırılan kalbinin sesini koydu,
Kuruyan gözünün yaşını koydu
Denmemiş, denecek sözleri koydu.
Adam kutuya ömrünü(!) koydu!
Kutu da Kutuymuş Ha,
Bir iki sallandı kaldırılırken.
Bana mısın demedi.
Tek seferde sallasirt ettiler kutuyu
Geçmişe söver gibi az biraz gicirdadi;
Durdu.

Toprağı görür görmez de edeple sustu.
Fakat amma kutuymuş,
Ne biçim kutuymuş.
Andı var gibi,
Kapağı açıldığında,
Yine bomboştu...

29.03.2021\ İstanbul