Kutu Şiiri - Hulki Can

İşte o gidiyor
Onu kaybediyorum.
İşte o duruyor
Bana bakıyor
Uzaklaşıyor ağır ağır
Sanki mevsim sonbahar.

Bir şeyler kopuyor
Bir şeyler uçuşuyor
Bir şeyler dökülüyor
Bir şeyler sürükleniyor.........

İşte o gidiyor
Boş bir sokakta
Dönüp bakıyor
Son kez
Bir şey bırakıyor
Sokağın başına
Kutuya benzer
Ve kayboluyor........

Hemen gidip
Eğilip
Alıyorum
Elimde duruyor
Parıl parıl

Açıyorum dikkatlice

İçinde
Hayaller
Sevgiler
Anılar
Günler
Geceler
Ve akıp geçmiş gitmiş koca bir yaşam!

Sessizleşiyor etraf.

Ahalisinin göçüp gittiği
Harabe bir kent gibi
Kalakalıyorum
Dünyanın ortasında.