Kutsanmış Yalnızlık Şiiri - Ali Dokumacı ...

İnsanın insana muhtaç olduğunu o söylemedi
Attila İlhan’dan bana bir şiir okurken
Bunu ben anladım.

Tam da yalnızlığı sevdiğimi söylemek üzereyken anladım
Oysa korkuyordum,insanlar kaçmam gereken öcülerdi
Ve ben tek sığınağımı köşe bucak arayıp bulurdum
Yalnızlık.
Oyuncağını kaybetmiş bir çocuk gibi arardım
Bulunca ilk yaptığım ona sımsıkı sarılmak olurdu
Ve birlikte uyumak
Yalnızlığıma sarılıp uyumak isterken fark ettim
İnsanın insana muhtaçlığını
Belki de, acizliğimiz yüzümüze vurulmalı
Üstümüze kusulmalı bütün gerçekler
Acıtmalı,kan akmalı gözlerimizden
Kafamıza vura vura öğretilmeli
Ve sonsuza dek
Yalnızlığın bu kutsanmışlığı sona ermeli..