Kutsama Şiiri - Erdoğan Sarıgül

seni yaşamak
sende yaşlanmak
ölmek seni
özümlemek doğayı
kazıyıp takvimlerden
günü haftayı ayı
sonsuzu zincirlemek
sonluluğun gizem tünellerinde
erirken tuttuklu benliğim
volkansı buzul teninde
seninle bütünleşmek
aşıp tensel doyumu
gözlerinle sevişmek

ulurken bin mağara ağzında
azgın dalgalar
öpüşürken kara göklerde
gümbür gümbür
erin bulutlar
kıraç toprağın doğurgan rahmi
yoğunlaştırırken ham tohumdaki
doğurtgan nemi
dalgalarca bulutlarca
toprakça tohumca
yalnız sana susuzca
yağmak seni

sonsuz cennetin
gün görmemiş
sonlu melekleri
dökerken kanatlarındaki
senli izleri
ilk eylül yağmurlarında
nedense hep sen kokan
nisan toprağa
mayısın billur damlaları tadında
yudumlamak seni

bitimsizliğinde evrenin
o derinliğince derin
uydusuz ıssız yıldızı
yakalayıp ışık kollarıyla
kristal kızı
uçururken mehtabı sen olan
gökyüzünün kozmik saraylarına
gönlüme bin yıldız kaydıgında
bir senin
bin varlığın adına
tanrıyı kıskandırırcasına
KUSAMAK seni