Bayram Kaya - Kutsallık Ya Da Dokunulma ...

Sevgi duyduğunun açlıktan ölmesini hatırlamasıyla kendisinin el an doyuyor olması his kırılmasıyla bir mihneti utanma duygusu duydu. Hiç değilse aklına düşürdüğü bu gibi durumlarda kendisi de atası gibi mihnet ve minnetini duyduğu onun gibi aç kalarak; onu anar oluşla; mihnet ve şükranını göstermenin erincine (huzuruna) varabilirdi!

Mihnet ve minneti belirten iki anı kıyaslamasını bir arada yaşayan kişiler; bunun canlı tanığıydı. Çok daha sonraki kişilerde anlatılanların tanıklığına duygu ve vafa tanığı olup, iman ediyorlardı.

Av sırasında av olanlar, düşüp kolunu bedenini kırıp sakat olanlar. Av için uçurumda düşüp ölenler. Ve ölenler yüzünden günlerce aç kalan grup üyeleri, sık yaşadıkları ve yaşayanlardan dinledikleri anı süreçleriydi. İşte totem meslekleri artık yavaş yavaş aç kalmanın, yiyecek bulamamanın önüne geçmeğe başlamıştı.

Av yaptığı günlerin, aç kaldığı günleriyle; şimdinin öğünle yiyip tok günlerinin kıyaslaması hiç aklında çıkmıyordu. Üstelik ölen atalarının ölümüyle aç kaldığı günlerin acı ve aziz hatırası, kendi açlığına vesileci oluşla gideren kişilerin, açlıkta öldüğü anılar; şimdi gözünün önünde film şeridi gibi akıyordu.