Kutsala Karnımız Tok Şiiri - Fuat Eriçok

ne bir vardı ne iki ne zaman ne bir boyut
sadece hiç sonsuzluk düşünce bile soyut

önce söz vardı derler yanlış önce ses vardı
big - bang denen olayla evren coştu kabardı

sonra milyonlarca yıl sisli puslu belirsiz
ne bilen var ne gören ne şahit ne de bir iz

sonra milyonlarca yıl kim ne derse inanma
pek çok din pek çok tanrı pek çok fikir dur kanma

atom molekül cisim ışık gölge hareket
ses titreşim dönüşüm tohum hücre bereket

madde ışık enerji ruh görüntü düşünce
peygamber tanrı kurban cin şeytan üşüşünce

ne kadar da karışık belki de çok çok basit
sonsuz bir sarmal belki belki yalnız bir gel git

milyarlarca ışıklı noktacık parlamakta
kimi çoktan yok olmuş kimi yeni olmakta

dünya mavi gezegen bunlardan ancak biri
güneşten koptuğunda yoktu böyle kibiri

yoğun bulutlar sardı çevresini pek yaman
yavaş yavaş soğudu bilmiyoruz ne zaman

yağmurlar yıldırımlar toz toprak arasında
birden hayat oluştu bu kaos ortasında

basit proteinler hücreler bu ya da şu
henüz tam çözülmedi canlılığın oluşu

bilginler hiç durmuyor koşuyorlar ileri
bir yandan hep ilkleri arıyor geri geri

can nedir nasıl olmuş var mı bizden başkası
hangi sırla atıyor kalbimin aort kası

şu anda bilmiyoruz yarın öğreneceğiz
hiç şüphe yok bu sırrı muhakkak çözeceğiz

insan her giz taşını kaldırıyor tek be tek
bilgimiz birikiyor gün be gün petek petek

henüz bulunamadı diye gerçek bir kanıt
kutsal hikâyelerle uyduruluyor yanıt

doğaldır bilmeyince insan ister inanmak
karanlık'tan kurtulmak cevapla aydınlanmak

ilk insan mağaradan başını çıkaracak
ve güneşe bakacak ilk tanrı somut sıcak

gözleri kamaşınca içeri çekilecek
korku tüm dinlerdeki ilk ve tek esas gerçek

ve sonra kimler geldi kimler geçti sayısız
cins cins boy boy tanrılar hem kutsal hem hayırsız

insan akıllı hayvan heyhat hemen her zaman
kullanmadı aklını oldu bir kör inanan

yine de bu tanrılar kayboldu teker teker
insan akıllandıkça göklere çekildiler

ne cismi var ne şekli şeffaf bir perdedir o
zihindedir ruhtadır göktedir yerdedir o

tanrı soyutlaştıkça iletişim zorlaştı
gereksinim icabı peygamberler bollaştı

gûya şu eşsiz evren altı günde oluştu
melekler ve de cinler her yanına doluştu

çamurdan oldu âdem ondan türedi havva
sözde böyle başladı dünya yüzünde kavga

melekler söz dinleyip âdem'e secde etti
kişilikliydi şeytan baş eğmeye diretti

suları yardı âsa vurunca yere mûsa
el değmemiş bakire meryem'den oldu îsa

bir gecede muhammet kudüs'e gitti geldi
hazır yola çıkmışken yedi kat göğü deldi

soyuttan daha soyut bir tanrı olamazdı
bu yüzden müslümanlık perdeye the end yazdı

artık aklın yolunda hikayeler olmasın
insan beyni cehennem korkusuyla dolmasın

ayıp günah ahiret cennet cehennem şeytan
sen yaşarken isteme öl verecek yaratan

bir lokma bir hırkayla otur çıkmasın sesin
sana cennet yetişir burda ruhbanlar yesin

asırlardır insanlar secdeye baş dayattı
oysa yaratıcıyı bizzat kendi yarattı

aklın hedefi belli bilmiyorsan ararsın
korkaklar sana kâfir mecusî desin varsın

felsefe kimya fizik bilgisayar satelit
mikroskopla içeri füzeyle dışarı git

molla zihniyetiyle bir yere varılır mı
ışıktan kaçılarak karanlık yarılır mı

sürüngenin huyudur ereğidir karanlık
bulanık suda balık avlamak ister alık

oysa aklın ışığı yayılıyor artarak
her konuyu mantığın kefesinde tartarak

evet aklın ışığı bütün gerçek ondadır
belki de gizemli ilk varılacak sondadır

belki acaba yoksa sorularda bütün sır
sora sora bulacak insanlık asır asır

yeter ki kapatmasın aklının düğmesini
embiyanın değil de duysun ilmin sesini

doğuyor ölüyoruz öncesi sonrası yok
bir de düşünüyoruz kutsala karnımız tok

(ocak 1990)