Çekirdeğim düşmeye görsün yere
Ne bayır derim ne çayır
Tutunurum toprağa dört elle
Yerleşir yeşeriveririm
Gönlümün çektiği yerde
Her uygarlığın bereket ağacıyım
Ne acıkır ne susarım
Asırlardır ayaktayım
Yeşilken biraz acıyım
Tatlanırım kararınca
Kurtların kuşların
Baştacıyım bütün canlıların
Vazgeçilmeziyim sofraların
Yaşam veren meyvelerim var yenilesi
Işık saçan yağım var içilesi
Kanatlı dallarımda barış var övülesi
Bin yıllık gizem dolu gövdem var sevilesi
Uzaktan bakıp seyretmeyin
Yaklaşın beni okşayın sevindirin
Kesmeyin sakın canlıyken
Çünkü;Kutsal zeytin ağacıyım ben
Asil köklerim var her biri minnetle öpülesi.
İnci Germenliler
Kayıt Tarihi : 13.8.2017 21:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnci Germenliler “Ah! zeytin ağacı. Kutsal ağaç, asil ağaç, cömert ağaç. Yeşilin acı, siyahın tatlı. Neler çektin fışkınlardan, sığırcık sürülerinden, başakçılardan. Birer birer kırılırken fışkınların, göverir meyveye durur bereketli dalların. Ne su istersin, ne yemek. Gövden meydan okur yıllara. Ateşin köz köz olur ocağımda. Doyurur fakirleri kara kavurman. Renk olursun sevdiğimin gözüne. Sen de meyvelerini vermesen, ne olacak halimiz? Sana nasıl teşekkür edeyim?”
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!