Kutsal ve Günah Şiirler Şiiri - İhsan Saka

Şiire dair ne varsa bende,
Sayfalar dolusu döktüm sana.
Kimi kutsaldı,
Kimi de günah.
Kutsalları senin güzelliğine veriyorum,
Günah olanları da kendi çirkinliğime.
Olmaz ya hani
İmkansız ya
Kavuşursak zamanın birinde
Ellerini tutmak isterdim el olarak
tabi biraz da korkarak
Öyle cesaretsizliğimden değil kıyamamaktan
Sen tanrının en ince detayısın
En güzel,
En zarif,
En kıyılmaz olanı,
Yaratılmışa dair en güzel örneği.
Demiştim ya,
İnsan seni sevince iş- güç sahibi oluyor, diye
Bak şair olup çıktım işte.
Kalemi kırmayı ilk seni severken öğrendim
Sayfaları ilk seni düşünürken yırtıp attım
Her defasında seni sevebilmeyi seninle öğrendim
Defalarca vazgeçip tekrar tekrar başa dönmeyi yine seninle öğrendim
Ağaçlarla dertleşmeyi,
Kedilerle dostluk kurmayı,
Gökyüzüne bakıp hayallere dalmayı
Seninle öğrendim.
Senden önce ne çok şey bilmediğimi de seninle öğrendim.
Yani anlayacağın ellerini tutmadan
Bu kadar şey öğrendiysem
Ellerini tutarsam neler öğrenirdim bir bilsen
Ama bilmiyorsun işte
Ben seni severken sen bilmiyorsun
Ben seni düşünürken sen bilmiyorsun
Ben seni yazarken sen bilmiyorsun
Ben bütün bunları öğrenirken sen bilmiyorsun.