Kutsal Ve En Yüce Hak Şiiri - Salim Çelebi

Niye?
Niye ikide bir kabaran bu öfke?
Dil, din, ırk
diye ayrılış niye;
sizdendir, bizdendir; “fark”
diye kayrılış niye?
Niye bu baskı
niye bu kin?
Seni var eden
değil mi senin ötekin.
Ne sen seçtin özelliklerini
doğarken;
ne o, ne de ben.
Hayatın güzelliklerini
bir kaşık suda boğarken
yıldız gibi kayıyor yaşam.
Savaş pusuda
silahlar piyasada
zulüm ve açlık yine yaşanan.
İnsan.
Zamanın törpülediği evrimin efendisi
uyan!
Uyan ve gör gayri
ok ve yayla başlattığın
bombayla sürdürdüğün serüveni.
Sömürün için asırlarca kullandın
milliyeti ve dini.
Savaş sanatlarınla dolu
tarih filminin sahneleri...
İnsanım.
Barışa hasret,
sevince sevdalı bir yanım;
bir yanım
yarım.
Tepeden bakma:
Yuvarlak
bir yüzden bakan
fırlak
iki göz gibi!
Kara saplı bir bıçak saplanır bağrıma:
yarası krater,
acısı ölümden de beter
yakıcı bir köz gibi.
İnsanız.
Çoluk çocuk, kadın, erkek;
kemik, et ve kanız…
Aynı çığlığı atarız doğuşta:
Doğaya “merhaba” derken.
Aynı hüznü yaşarız yok oluşta:
Dünyaya veda ederken;
Aynı heyecanı duyarız aşkta:
Başta kavak yelleri eserken.
Aynıdır akan kanımızın rengi.
Uyan uykudan
ve gör artık şamar gibi yüzümüze çarpan
evrendeki ahengi.
Birlik olalım dirlik için,
selam duralım kardeşçe yaşama
ve “dur” diye haykıralım:
akacak kanla
alın terimizi çalmaya çalışana.
Ey yaşam, ey birlikte yaşam:
Doğadaki kutsal ve en yüce hak.
Gün gelecek,
barış umutlarımız
suya kavuşan
buğday başakları gibi fışkıracak.