Kavruk tenli fahişelerin
ten gezdirdiği toprağımdaki dölünün lekesiyle,
Piç bıraktığın çocuklar ağlıyor
kirli suratlarıyla içimde..
İçsel bir sinir harbiyle,
parçalıyorum sana bürünen yüzleri..
her gel gitte..
Adem ile Havanın çocuklarıydık biz..
acımadan reddedildiği..
Kutsal ayetin emri gibi..
‘’Oku’’ bu şiiri..
İblise yenik düşen her on adamdan biriymiş gibi..
Nasıl da öldüreceğim seni..
Çarmıha gerdiğim kelimelerimle..
Tıpkı İsa gibi..
Yani diyorum ki,
Ya da
Her neyse
Sevgili..
Zeynep ErgünKayıt Tarihi : 13.5.2009 16:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeynep Ergün](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/05/13/kutsal-siir.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)