Kutsal Sesli Şiir Şiiri - Tamay Önal Polat

Tohum olup
Düşeriz canına.
Canını yaka yaka
Tekmeler ata ata
Büyürüz onda
Saltanatla.
Sancılarla saplanırız sabırsız
Çığlıklarımızdır ilk selamımız.
Olmayı,
Doğmayı,
Kendimizi bulmayı becerebilelim diye
Birer anne verilmiş her birimize.

İlk dengesiz adımdan
Kanatsız özgürlüğe,
Anlamsız tek heceden son bilgeliğe,
Şımarık, coşkun, yorgun,
Küstah yada mahzun
Herkesin bir masalı,
Masalcısı bulunsun;
Bayramlıklar giyilmiş bayram sabahlarında
Kundaksıza kundak,
Oyuncaksıza oyuncak sunulsun
Her “Anne” dediğimizde
“Canım.” diyen kutsal sesler duyulsun diye
Birer anne verilmiş her birimize.

Damarlarda atıyorken deli kanlar
Aklımıza çakılacaktır ya yar,
Hani yer dardır o dem
Gökyüzü dar.
Semazen tennuresinin eteği gibi
Hem açık hem kapalı gönülle,
Bin dualı ömürle,
Sabrı da şükrü de öğrenip
Yaşayabilelim,
Sınırları çizilmemiş sevgiyle
Sadece yar koynunda yanabilelim diye
Birer anne verilmiş her birimize

Evlat uğruna can verme gönüllüsü
Ölümsüz sevgilerin aziz mi aziz ölümlüsü
Doğmuş her çocuğa
“Çocuğum” diyebilen,
Üşüyenler yerine kendisi titreyen,
Bastğı yeri cennete çeviren,
Anavatan gibi
Anadil gibi
Anadolu gibi Sevgili'den
Alabildiğimizce alalım,
Bir yanımızla yine de çocuk kalalım diye
Birer anne verilmiş her birimize.

Ve kimimiz
Deryadan pay almasını bilmeyen balık gibiyiz
Bazen sevgisiz,
Bazen sevimsiziz.
Açlara
Aç bırakılanlara
Canından canı alınıp
Anası ağlatılanlardaki avaza,
Sokak çocuklarına
Silahlara
Silahın kimyasalına
Hem sıcak hem soğuk
Savaştıranlara bakıp
Sonra ağzınıza bin zehir dolduğunda
Sığınıp yaratana
Kaçınsanız da bedduadan
Sanmayın ki insandır her doğan
Ve sanmayın ki anadır her doğuran.

06/04/2007 İstanbul