Kutsal Sayılan Her Şey İçin Birkaç Satır

Parlak ve tembel bir tanrı,
Sürekli uyur durur ardım sıra.
Görenler Ay derler elbet,
Mana arayıp da bulamayanlar.

Eylül'de her şey aynı özellikle sabahlar.
İnsan uykusunda sevinebiliyor ancak.
Kim bilirdi ki bir kuş Aya dalıp ölsün,
Bir kuş ancak Aya bakarsa ölür.

Aynalar mesafeli davranıyor bana,
Yıllardır tanışıyor olmamıza rağmen.
Ve sen, yani Ay, yani parlak ve tembel,
Neden beni kimselerden ayırıyorsun.

İşte bir fırsat seni öpmek için,
Ama dur, durmalıyım, sana yenilmeliyim.
Çünkü sevgilim, bile göre kaybetmek,
İnsana ruhu olduğunu hissettirir.

Kimi zaman sevecenliğin tutar,
Alır götürürdün beni avuçiçine.
Bazen unuturdun köşede kalırdım,
Ben beni görmemeni sevdim.

İşte böyle.