Kutsal Nefretimiz Şiiri - Hüseyin Celep

Eeey,
Milyon kilometre toprakları,
Elinden alınmış,
İliklerine kadar sömürülmüş,
Milyonları yoksul olan,
Bu toplumun aç çocukları!
İyi koruyun, birbiriniz için,
Yüreğinizde sakladığınız sevgiyi.
Ondan başka,sizi yaşatacak
Başka metaınız ne ki.

Bir de onlara karşı duyduğunuz
Kin ve nefretinizi saklayın.
O da sizin tek silahınız.
Bir gün birbirinize olan sevginizi,
Çalmak isteyecekler.
O zaman kullanırsınız.

Bir söz duyardım,
Gençlik yıllarımda:
'Dünya barışı,yalnız
Dünyayı bölüşenler içindir.'
Biraz gaddarca,
Biraz kan kokulu bulurdum.
Şimdi anlıyorum ki
Yüreğinde,
Bunca sevgiyi taşıyan,
Bu şark toplumu,
Kendisini mahvetmiş,
Hain Batı karşısında,
Kalan bütün topraklarına,
Kin ve nefret ekmeliymiş.
Kin ve nefret,
Şarklının suyu ve ekmeğiymiş.
Kin ve nefret,
Batı karşısındaki tek zırhımız,
Tek direncimiz,tek güvencemizmiş.

Yüreğimizdeki,
Bu olağan sevgi,zaafmış.
Onların da beslediği,
Afyonmuş.
Kinin olmadığı yerde onlara,
Sevgi,yeşermeye yol bulurmuş.

Demek ki,
Bir birimizi sevdiğimiz kadar,
Onlardan nefret etmeliymişiz.
Birbirimize duyduğumuz
Sevginin derecesi,
Onlara beslediğimiz,
Kinin derecesi kadarmış.

Asırlardır bizi koruyan,
Ruhumuzdaki direnci, ne ettik?
Bu anlamsız sevgi ile tükettik.

Şimdi yine,
Kapımıza dayanmak üzereler.
Çanakkale’yi silahla geçemeyenler,
Tek mermi atmadan,
İstanbul’a nasıl yerleştiyse,
Şimdi de,
Boyumuzca borca sokmuş,
Borsamızı ele geçirmiş,
Bankalarımızı elde etmiş,
Kapitülasyonlara,
Geri dönülmez imzalar attırmış,
Onlara olan sevgimizin karşılığı olan,
Kinleriyle bizi boğmaya geliyorlar.

Onlar istiyor diye,
Kıbrıs’tan vazgeçtik,
Ege’yi sıraya koyduk,
Akdamar’da üsler açtık,
Yiğitleri günlük,toprağa gömer olduk.
Eğer dur demezsek bu aşkımıza
Kim bilir,daha neler gelecek başımıza?

Bu nasıl sevgi,
Bu ne anlamsız aşk,
Bu ne aptalca bağlılık?

Nerede,bizi biz yapan,
Bizi koruyan duamız,ibadetimiz,
Yüce kinimiz,kutsal nefretimiz?

Ankara/2007