Kutsal Kurban Şiiri - Ahmet Güreşçioğlu

Kendini kendisi için kurban edenlere ait bir sunaktayım.
Cimrilerin verdikçe acıktığı
Kanın kanla yıkandığı bir yer burası.

Sunak sunulana doymuş, yorulmuş.
Mahşeri bir kalabalık hep bir ağızdan: beni de al diye haykırıyor.
Tiksiniyorum. Tiksinmek iğrenç bir duygu. Tiksindikçe tiksindiği şeyi arzuluyor insan.

Onları ele geçirmiş olan sarhoşluğu arzu ediyorum. Derken bir ihtiyar çıkıyor ortaya. Adı İbrahim. Sunak irkiliyor. Sen! Diye haykırıyor. "Geldin nihayet."
"Evet" diyor İbrahim. "Beni hatırladın demek."
Mütevazı bir adam. Unutulmayanlardan O. Sunak da unutmamış elbet.
İbrahim, sunak ve ben.
Sahi unuttum. Benim adım İsmail. Cimrilerin sunağa sunamadığı şeyim ben. Dünyayım. Oyuncak satarım.