1919
Samsun günleri.
Korkusuz ihtilalci
Refet Bele,
El koymuştu,
Samsundaki Tümene.
Aynı günlerde,
Samsunun
Tütün iskelesi açıklarına
Bir İngiliz torpidosu demir atmıştı.
İngiliz binbaşı şehre baktı.
Şimdi armut gibi toplayacağım,
Mustafa Kemal ve arkadaşlarını,
Diye,geçirdi içinden.
Karaya çıkar çıkmaz,
Dikildi Refet beyin karşısına.
Emir aldım,
Sizi İstanbula götüreceğim dedi.
Refet Bele,
Bacak bacak üstünde az bekledi.
Sonra,
Zehir gibi bakarak, ekledi:
Binbaşı, denizi sevmem.
Ama,
Siz İstanbuldan sonra,
Bizi seve seve yollayacaksınız
Maltaya değil mi?
Binbaşı bozuldu.
Siz,
Benimle alay mı ediyorsunuz dedi hafiften.
Refet Bele şahin gibi fırladı yerinden.
Tabii alay ediyorum ulan!
Buradan,
Hemen defolup gitmezsen,
Seni asarım hemen şuracıkta.
Diye haykırdı.
Ve gerçekten bir laf daha etse,
Asacaktı.
Binbaşı anladı.
Pardon sör pardon sör diyerek,
Koştu karadenize.
Güldü Refet bey, sessizce.
Ordu dağılmıştı.
Silah yoktu.
Ama Samsunda,
Mustafa Kemal ve Refet Bele gibi,
Korkusuz kahramanlar vardı.
Bu vatanı onlar kurtadı.
Bilmem anlatabildim mi işbirlikçi dostlar...
Bilmem anlayabildiniz mi satılık kalemler.
Sanmam,
Çünkü siz,
Karanlıklar içinde,
üç beş kuruşa eyvallah diyen,
Rezillersiniz...
Kayıt Tarihi : 28.5.2011 20:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Selam ve saygı ile
Osman Aktaş
TÜM YORUMLAR (6)