Kutsal İsyan Görevim Seni Vurmaktı Paşam.

Havza günleriydi.
Yine ağrıları bir bıçak gibi,
Kesiyordu bedenini,
M.Kemalin.
Bir taraftan ulusal birlik adına,
Vaazlar verdiriyor,hocalara
Bir taraftan belki,
Diner diye acısı,
Giriyor kaplıcalara.
Bir ara,
Dinlenirken arkadaşlarla,
Kapıdaki nöbetçinin sesi duyulur.
-Yasak kardeşim yasak
Ne laf anlamaz adamsın yahu.
Cevap daha ısrarcıdır:
-Paşayı göreceğim,
Önemli şeyler diyeceğim.
Bak hemşerim,
Öldür beni,
Ama ben paşayı görmeden.
Hiç bir yere gitmeyeceğim.
Atanın yaveri koştu hemen.
-Ne oluyor asker.Dedi,
-Paşayı görmek istermiş komutanım.
Atanın sesi duyuldu.
-Bırak asker,bırak gelsin.
Bu,yiğit görünüşlü,
Gözlerinden,
Sert bakışlarla beraber,
Zeka fışkıran
Bir adamdı.
Daha doğrusu filinta gibi bir gençti.
Paşanın karşısına geçti,
Hiç duraksamadan,
-Beni,
İstanbul hükümeti,
Seni vurmak için tuttu paşam.
Bana seni vatan haini dediler.
Atatürk dedi:
-İyi,yap o zaman görevini,
vur beni.
Tabancayı çıkarıp koydu Atanın önüne ve:
-Hayır paşam,
Üç gündür sordum burada seni ahaliye,
Anladım ki sen,
Eşsiz bir kahraman,
Büyük bir kumandan
Bu vatanı kurtaracak adamsın.
Asıl hain olan,
Beni aldatan İstanbul paşam.
Sözcükleri
Bir makinalı tüfek gibi,
Birden sıralandı dudaklarının arasından.
Ata cevap verdi:
-Al silahını asker.
Yoksa nasıl karşı koyarsın nebyan çetelerine.
Artık ordunun bir neferisin
Cesur kahraman bir erisin.
-Emredersiniz paşam diye
Selam verdi
Yüzü allak bullaktı.
Ağlasa mı sevinçten oynasa mı,
Kararsızdı.
Yaverle beraber çıktı.