Küçük melek, ışığının gülümsediğini hissetti
Gözlerini kapattı
Kanatlarını ışığının kollarına dönüştürdü
Ve sarıldı kendine
Acıya yer yoktu artık kalbinde
Yalnızlığı da öldürmüştü o kutsal ışık
Söz verdi artık ağlamayacağına
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta