Kutsal Düş Denizi Şiiri - Eren Zeki Nalbant

Ay parlar ara sıra.
o güzel peri için yıldızlar
iner pırlanta ırmaklara.
Tutamaz kendini içimdeki çocuk.
Korkak ürkek hayran bakışlarla seyrinde perinin. Yalnızca sevilmek, okşanmaktı isteği.
Belki korunmak aytaşı gibi. Sonrasını düşünmeden içmek aşk suyunu.
Sonsuzca içmek yudum yudum.
Güllerin kırılganlığını unutup sorgular gün ışığını. Zamanın farkına aldırmadan denizin
kabaran dalgarında seyyah olup aramak saklı periyi. Ahhh çokluktan tekilliğe geçtiğimizde
bir serap kaplar içimizi.
Neden bugün tutkun yüreğim.
Yamacında tutunamayıp ,
kıyılarında bir limana sığınamamam neden.
Bırakma beni sürüklenirken azgın sulara.
İncili kurdelenle çek beni, sedef kakma,
pembe denizkabuklarınla süslü sandalınla
gidelim buralardan.
Tehlikeli sular sarmışken bu adayı.
Bilinmez senliğe yol alalım durmadan.
Gece düşler kursam göğsünde,
elimde kristal ellerin yumak yumak.
Varlığınla pembeleşse tenim ,
yanağında gül rengi titreşse.
Semadaki kandil şahit olsa hayallerimize.
Kimse bulamasın bizi , yitip gidelim
bu düş denizinde.
Efsanelere ilham olalım.
Bu kutsal yolculuğumuz anlatılır
asırlarca dilden dile.