Kutsal Dizeler Şiiri - Fahrettin Kurşunoğlu

ruhlardan önce kırılacak zincirler bile yokken
bir noktaydı zaman
ışık peydah oldu aydınlandı ortalık korkulardan
tüm aşklar beyan oldu
sonra arandı o sihirli mısralar nerede diye
neredeydi yaşam için gerekli olanlar
sen hiç yazılmadı san
herkes de öyle bilsin
ben seçildim yazmak için tüm ruhlar arasından
kalp kalemi elimde
bendim o kutsal kelamı yazan
bütün zamanların en lirik şiiriydi o
sonsuz yaşamın kırılmaz şifresini taşıyan
gölgem sallanırdı açılmış rahle önünde
ezberlerdim durmadan
ne kutsal dizelerdi onlar
parçası bütün aşkların
mayası bütün tutkuların acıların zamanların
herşey vardı içinde yaşama dair
ölüme de
herkes hiç yazılmadı bilir
bir yaradan bir de ben
tüm sevgileri ateşleyen oydu
kaldırırdı küllerini tüm acıların derinden
sarsardı ruhları en zayıf en acınacak
yerinden
her aşkı o başlatırdı ve her sevdayı
sevgililer tutsağıydı kaçamazdı
o kutsal acımasız dizeler zincirinden
sen yine hiç yazılmadı san
oysa bendim acıları yazan
azdıran dizeleri cehennem derinliğinde
sonra pişman oldum da acıdım ademoğluna
girdim
gizlice
o zaman tünelinde
çaldım o kutsal dizeleri buyruk dinlemez isyanla
yırttım attım o karadeliğe
o zümrüt sandukadan gerisin geriye
tanrım beni affet
ben yanacağım sonsuza dek aşk acısıyla
ben yandım onlar yanamazdı
onlar ölümlüdür
onlar dayanamazdı

artık olmayacak o büyülü dizeler dillerde
kimse beklemesin
yaşanmayacak hiç o büyük acılı aşklar gönüllerde