Kutsal Bir Nimet Sevda

Maziden kalanları silerek bir kalemde,
Benim gibi yalnız mı kaldın bu mevsim sen de.
Ayrılık otu ekmiş felek gönül bağıma,
Bunun suçu arkadaş ne sende, ne de bende…

Yaktık gurur öfkeyle bunca sevgi ormanı,
Ölmek istiyor inan bazen insanın canı,
Kula kızıp isyanla kızdırma yaratanı,
Emanet bize bu can şu üç günlük bedende…

Yeşilken yaprağımız, tomurcukken gülümüz,
Doluydu peteğimiz, süzme iken balımız,
Nedense açılmaz hiç mutluluğa falımız,
Mevsimler geçmek bilmez gençlik elden gidende…

Kurda yem yapmadık hiç, terk edip de kuzuyu,
Dindirmese de hasret içimizde sızıyı.
Biz yazmadık be dostum alnımıza yazıyı,
Sitem etme yanılıp ben gibi Hakka sen de…

Anılarda kalsa da kutsal bir nimet sevda,
Kısmetse kavuşuruz, hele gönülden sev de,
Arada unutsan da seven gönlünü evde,
Ben böyle de severim, kalbin emanet bende…

Murat Nail Güney
1 Mayıs 2011 İstanbul