Kutsal Belde Şiiri - Ahmet Pekiyi

İçimizde kanayan bir yarasın sen yıllardır.
Bağrına düşen bombalar yaktı ciğerimizi.
Üzülme Kutsal Belde mazlumun Allah’ı vardır.
Yüce Yaradandır takip eden kaderimizi.

Üstünde leş kargası gibi uçtu Siyonistler.
Azgınlık ve taşkınlıktır onların meziyeti.
Yozlaşmış şu fıtratları, katiyen egoistler.
Susturmuşlar şefkati, unutmuşlar ahireti.

Korkma, teslim olma, gecikmez Mevlanın azabı.
Muayyen bir vakitte gelir beklediğin muştu.
Zalime cehennem vadeder Allah’ın kitabı.
Zaman dolar, tiranlar bulamaz kaçacak kuytu.

Kanla yanarmış özgürlüğün sönmez meşalesi.
Tükenmez ki can feda ederek beslenen ümit.
Ölen çocuklar belki vatanın muhkem kalesi.
Hürriyet bekçisidir toprağa düşen her şehit.

Yakamaz, yıkamaz seni firavunlar, ifritler.
Sapan taşı karşısında susar toplar, tüfekler.
Zafer imandadır, bilir bu hükmü mücahitler.
Çaresiz kalırsan inan pusudadır melekler.

Sen can verirken hissizce uyuyor Müslümanlar.
Film izlercesine duyarsız ve ilgisiz dünya.
Ne yazık ki insanlığını yitirmiş insanlar.
Kardeşlik yitik, barış hasret olmuş; huzur rüya.
Nerde bilinmez, sanki ebedi kaybolmuş haya.

Yahudi isyanda, unuttu Musa’nın sözünü.
Tahrif edip ırkçı bir roman yaptılar Tevrat’ı.
Kavga, zulüm ve savaş bürüdü masonun gözünü.
Düşünmezler, böyle nasıl geçecekler Sırat’ı.

Gün gelip güleceksin mukaddes belde Filistin.
Göklerinde yükselecek Kutsal İstiklâl Sancağı.
Sokaklarında ne düşman barınacak ne de kin.
Sönmeyecek asla gariplerin mesut ocağı.