Kutsal acı Şiiri - Sezgin Barış

Kadın ve adam...
Oturmuşlardı denize karşı bir gece vakti.
Ay'ın denize vuran kutsal yüzünü izliyorlar dı.
Deniz hafiften dalgalıydı.
Fon'da ahmet kaya çalıyordu.
Suskundular...
40 yıl sürmüş fakat kaybedilmiş,bitmiş bir savaşın ertesi günü gibi suskundular.
Dalgalar yavaş yavaş şiddetlenmeye başlıyordu, Birazdan kopacak tufanı haber edercesine...
Kadın adama döndü yüzünü,bir süre adamı izledi. Adamın kadına bakmaya cesareti yoktu,usul usul denize bakıyordu.
Ve kadın gecenin sessizliği bozdu.
Gecenin orta yerine bir şimşek gibi düştü kadının sözleri. 'Bitti' dedi kadın.
adam kadına döndü yüzünü.
Kadın ayağa kalktı ve tekrar etti; "Bitti, artık seni sevmiyorum".
Adam doğrulup kadının gözlerine baktı.
Tekrar sustular...
Kadın; adamdan "gitme" demesini
beklercesine bakıyordu adamın gözlerine.
Fakat adam susuyordu...
Sonra kadın sırtını döndü adama/denize/aya ve gitmeye başladı.
Kadın gidiyordu, adam susuyordu...
Fon' da yine ahmet kaya çalıyordu.
"Bir de sen gitme içimden yaralıyım ben" diyor du Ahmet kaya, Fakat kadın giyordu.
Adam yüzünü ay'a dönüyor ve susuyordu.
Birazdan batmak üzere olan bir gemi demir atmaktaydı adamın kalbinin orta yerine.
Kafasın da ise tonluk bir fil tepinmekteydi fakat adam susuyordu.
Kadın gidiyor, adam susuyordu...
Bu gidiş adamı şair yapmayacaktı ve haliyle kadında şiir olmayacaktı.
Fakat kadın yine de gidiyordu.
Adam ise susuyordu...
Öylesine asil, heybetli değil küfre bulanmış bir suskunluktu bu.
Kadın; annesiymiş gibi terk ediyordu adamı.
Adam;
annesine küsmüş bir çocuk gibi susuyordu.
Kadın gidiyor,adam susuyordu
Ve Kutsal bir acı doğuyordu gecenin rahminde... Bu şiirin şarkısı; https://m.youtube.com/watch?v=HSbBONvoWHs 20/09/2017 Szgin...