Dün, akşamüstü güneş batarken
Yollarda seni düşündüm, sensiz geçen saatleri...
Ansızın içim sıkıldı, boynum büküldü.
Gecenin karanlığı içime çöktü...
Bir umut!
Yıldızlara baktım, yapraksız dallar gibiydim; yalnız.
Mutluluğun acısını çekiyorum
Aklım gözlerinde tükeniyor.
18 yaşını bekler gibiyim;
Heyecan dalgalarının köpüklerinde boğuluyorum.
Artık gözyaşlarımla boğuşamıyorum
Gözlerim gözlerini kıskanmaktan gülmeyi unuttu.
Ilık bir Nisan akşamı
Söz vermiştik ilk birliktelikte
Hatırla, sakın unutma;
Kıskanmıştı bizi ilk tomurcuklar,
Aşkımızın yanında sönük kalmışlardı.
Gözlerimizdeki pırıltı ve ateş, ısıtmıştı karlı dağları bile.
Dikenlerin üzerindeyim, varlığım boşlukta sanki.
Acım vücudumda bir sızı
Sanki kara günler bitmeyecek
Güneş bir daha doğmayacak.
Ben olgunluk denizinde yüzerken, bulutlar çöktü üzerime; sonbahar bulutları.
Bir aralık sıcaktı ortalık, Eylül rüzgarları esiyor artık.
Gün güneşten uzaklaşınca
Kimseler kalmaz ortalıkta
Bilirsin ki yaz bitiyordur.
Yaseminler son çiçekleri açar,
Begomviller solmaya yüz tutar.
Bu sırada, küçük bir gonca patlak verir;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!