Kutluay Öktem Şiirleri - Şair Kutluay Öktem

Ne yazabilir ki?
Yazılacak ne kaldı ki gerçi,
O iyimser şiirler yazıldı.
Benim gibi yazmaya çalışanlara
Sadece okumak kaldı.

Biraz daha güneşin rengi değişti.
Eylül'e girdik ya!
Öğle vakti güneş derinin altında.
İkindi vakti gülüyor yüzümüze.
Akşam olunca hasret kalıyoruz,
Bir avuç güneş ışığına.

Birgün daha ışıdı pencereme güneş,
Birgün daha ömür eksildi saçlarım da,
Birgün daha kuşlar gözünü açtı hayata,
Birgün daha alarm zili çaldı uyandı herkes,
Birgün daha çay demlendi en iyisinden,
Birgün daha çocuklar karanlık günlere güldü,

Bir akşam teyzenin bitmeyen sohbetinde
ailesine balıklama dalıp
kaynanam olduğunu hayal ediyorum.
görmediğim kızı
beyazlar içinde dans ederken görüyorum.
lohusal dönemini fotoğraflıyorum.

Sen gelmeden ayarlıyorum aklımda herşeyi
Bu sefer tamam;
Söyleyeceğim diye kodluyorum kafamda,
Sen gelince havadan sudan konuşuyoruz

Gözlerinin içine bir ev yapıyorum.

Günlerden bir gün saçın ile
Parmakları göreceğim
Göğüslerin ile dizine kadar kapalı giysi,
Yaz günün de, öğle vaktinde göreceğim seni
En sevdiğim saat de, öğlen iki'de

Sanki sürekli yanımdasın
Kendime çeki düzen veriyorum.
Saçım taranmaktan düzleşti.
Saat başı kıyafet değiştiriyorum
bayram çocukları gibi

Seni tanıyınca bilmediğim parfüm markaları öğrendim.
Kendi kokum bende uzaklaştı
Yabancı oldum esmer adama

Artık eskisi gibi olmaya karar verdim,
Un kokan kollarımı özledim.

Bizi ne zaman bir araya getirir hayat?
Kalabalık düğünde yüzünü ilk görüşüm
Geçmişi anımsatır mı?

Gülersen halay dönerdi en yöreselinden
Çocuklar ilk beyazlarına bürünüp koşarlardı

Dünya yıprandı, sövüldü sayıldı
Dönmekten yoruldu.
İnsan küçüldü, cebe sığar oldu.
Terledi sırıl sıklam..
Kimleri atlet bile değişmedi.
Klimaların gazı bitti