Muhterem büyüğüm İsmet Macit Bey’e...
İlklerle aynı safı paylaşmak düşer bahtımıza
Sonsuzluğa kanat çırpmak düşer, omuz omuza.
Mânevi âlemlerden perdeler açılır birgün
Eller, -dupduru- yerden semâya saçılır birgün
Ter ü tâze bahar çiçekleri sarar her yanı…
Maksat belli; kalmasın âlemde gözyaşlı yetim
Artık dinsin, yıllar yılı süregelen vâveyla.
Cemreler düşer şimdilerde; müjdedir, bilirim
İkrardır ağan sabaha ve vedâdır feryâda.
Tertemiz duanda, n’olur gedâyı da anıver...
(08.09.2003
Pazartesi)
Kayıt Tarihi : 9.9.2003 00:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!