Kutlu Yol Şiiri - Mehmet Ali Çelik 2

Yolcusu insan
Seyahat edilen yer, bu dünya
Bir gezinti, seyrangâh yeri
Yol ise, tâ Ruhlar aleminden başladı
Ana rahminden, bebeklikten, çocukluktan,
Gençlikten, ihtiyarlıktan, kabirden, haşirden, mizandan,
Yaratan ile yatratılanın kavuşmasına kadar,
Kısaca ezelden…ebede giden, bir kutlu yol

Bakıldığında çok uzun
Sanki hiç bitmeyecekmiş gibi
Düşünüldüğünde ise çok yakın
Sanki her an bitecekmiş gibi
Öyle bir yol ki; hep oyun ve eğlencelerle dolu
Bu yolda, eğer akıl nimetini kullansa insan
Düşünmeye, bilmeye, anlamaya çalışsa
Etrafına, kendisine, teneffüs ettiği havaya
İçinde gezip dolaştığı
Şu büyük dediğimiz küçük dünyaya
İbret nazarıyla bir baksa, tefekkür etse
Kendine gelecek, yolu ve yolcuyu
Seyahat edilen şu mesiregâhı bilip anlayacak
Anladıktan sonra! ...Kendi kendine.
Ben kimim diyecek
Arkadaş ben nereden geldim
Şu anda nereye gidiyorum
Karmaşık gibi gözüken bu soruların
Asıl muhatabının kendisi olduğunu anlayacak

İşte o zaman! ...
Güzel olacak bu dünya
Mutlu bir yaşam başlayacak
Yol da biliniyor, Yolcu da biliniyor artık
Seyahat edilen de biliniyor
Kimin seyahat ettiği de
Bundan sonra tek yapılacak bir şey kalıyor
Yalnız O’nu bilmek, Yalnız O’nu tanımak
Yapılan her şeyi O’nun için yapmak
Ne zaman ki, “Ben”ler “O” olursa
Yol bulunmuş, yolcu huzura ermiş
Ezelden başlayıp da ebede giden bu yol
Gelecek olan, mutlu bir son ile kapanmış olacak.

(27.12.2010)
Mehmet Ali Çelik