Kutlu Şehir Şiiri - Ela Sultan

İnançla çıktın sabaha bizans karanlığından.
Bir medeniyet doğdu; parlak güneş`ten,ay`dan
Resulüne müjdeletti yüce yaradan,
Orayı feth eden komutan ne güzel komutan...

Ulubatlı şehit düşmüş daha nice cengaver.
Surlarında gezinmiş övülmüş erler.
Gökten indi beyaz kanatlı melekler.
Yeni bir çağ açıldı, kırıldı zincirler.

Fatih kıyama durunca Ayasofya`da,
Şehadet getirdi toprak, serildi yoluna.
Ellerini açtı akşemsettin dilleri duada.
Bahar geldi hazan vurmuş İstanbul`a.

Barış var artık gayr-i müslim emin.
Fatih`in adaleti kılıçtan keskin.
Galatadan süzülüşüyle gökteki çelebinin,
Özgürlük dile geldi önünde kutlu şehrin.

Ezan sesi sinmiş taşına toprağına.
Nice şehit yatar baksak bağrına.
Sefasını sürdüğün altın yıllar hatrına,
Altın denildi senin taşına toprağına.

Medeniyet bahçesine huzur ektiğin günler,
Beklediğin bu bahardı,gonca verdi güller.
Yandı gece mavisi gözlerinde nurdan kandiller.
Fatih`in gözbebeğini şimdi melekler bekler.