Kutlu Ölüm Şiiri - Erol Başçı

Birer birer devrilirken vatan dağlarında
İkbal peşinde gözler, yürekler..
Siz,
Duymazlar, bilmezler
Dilerseniz ışık yakın sırça köşklerinizde
Kan dökün, can alın, ruh satın..
Yılma,
Kimse bilmese de şehidim
Kapı gibi belgen oldu elinde
Defin ruhsatın...

Sessizce yankılandı darbesi yavuklu yazmasında
Halka halka, inadına halka
Büyüyen göz nuru damlaların..
Kırılsın mı, kulağa mı takılsın kalemim
Gözüm düştükçe katafalka,
Yazmasın da?
Şahit olun;
Pusulu, puslu dağlar
Bu, gururdur işte
Yırtılmış hançereyle uslu uslu ağlar
Hak huzuru musallada..
Sen,
Şehidim
Yüz kere öl, bin kere doğ
Ak kefenini, her seferinde alla da
Uykulu sabrı kanında boğ..
Tabut altındaki üç beş omuz madem sığ
Sok gözlerine kalabalığı, omuzlardaki
Bu, işte de
Bir milletin göğsünden kopup gelen çığ..
Anam, gelinim
Bük boynunu kadere masum
Her ölüm, bil ki kutlu doğum
Yiğidim yirmi yılda ancak gelse de hatıra
Sen de dik gözlerini o kirli ele meşum..
Ve sen ver ölüme muhtıra..
Aç ellerini, Rabbe şükret
Bitsin diye bir gün bu zulüm
De ki;
Bu,
Bize ceza değil
Bu,
Kutlu ölüm...