Kutlu Nizamın Yolunda Şiiri - Hasan Ulusoy

Avucuma su diye döktüğün kezzaptı ve sen
Varlığından soyunurken bahtı yırtılan çağın
Beynini dolduran fikir işkence mi azap mı?
Teslim olup vesveseye idrakini söküp at
Hayalinden umut besle rüzgârdan çifte kanat.

Akıttığın pınarların alt başında susuz baş
Kıvrılarak akan duman belası şimdi dağın
İmanını bastıradur güneşle olup gardaş
Tut göğsünde salıverme sularını ırmağın
Kurutma kuruma asla kızgın güneşe inat

Güneşe gölge indiren işareti gördün mü
Yağmurları ters tutarak susuz koydu alemi
Demirden ayaklar yılgın durup mola verdin mi
Düşerse o beldeye yol eğlen biraz kal e mi.
Acı çeken acizlerin el vur yarasın kanat

Dirilsin dirice kalkıp ölüler dünyasında
Ben varım ve buradayım diye haykırıversin
Korku olsun düşmanların düşünde rüyasında
Bu mübarek kutlu nesil nasılmış dünya görsün
Haykırsın zamana ilim iman fikir ve sanat

Parmağıyla ayı bölen irfanın imanıyla
Yüreğinden emdiğin nur artık gelmeli dile
Toprağı vatan eyleyen bir şuurun kanıyla
Kutlu nizamın yolunda azmi beslesin çile
Maziden aldığın şevkle yarını nurla donat