Kutlu Gaye! ... Şiiri - Enver Özçağlayan

Asma yüzünü bana öyle ilkbahar,
Umutlu gelecekler gözümde tüter.
Şöyle bir bak ardına, dağlarda kar var,
Bazen de gül yüzüme, o bile yeter.

Üşüyen bir ben miyim şehirde sanki?
İçinde aş pişmeyen evler bilirim.
Ocağında ateş yok, üşür inan ki;
Saraylara kapanan devler bilirim.

Kanatırken kalbimi nice yaralar,
Bir bahar güneşinde umut ararım.
Çıksın ortaya artık aklar, karalar.
Haziranla son bulsun bunca zarârım.

Sen de uyan uykudan uyutulan kuş,
Âşiyandan uzakta, ruh gurbetindesin.
Önüne şöyle bir bak,nereye uçuş?
Hangi dallarda, neyin hasretindesin?

Haydi bülbülüm söyle; güller açılsın,
Hasretimiz son bulsun mutlu yıllara.
Bahçemizin kokusu arza saçılsın,
Düşelim ay yıldızlı kutlu yollara.

O kutlu yollardır ki; beklediğim iz;
Umudumu yaşatan kutsal hikâye.
Bin yıl geçse aradan beklediğimiz;
Beni ben yapan gerçek, o büyük gaye...

06.03.2015
FatihİST.

Enver Özçağlayan