Kutlu Diyar Şiiri - Miralay Gökçehan

Müjden kulaklara fısıldandı.
Tarih asırlarca sana hazırlandı.
Önce:
Allah nidaları yükseldi Pasinler’den,
Ecdat fetih için hazırdı hep birden.
Sana doğru gelişin ayak sesleri,
Şanlı bir zaferle başladı Malazgirt’ten
Müjden verilmişti çok önceden.
Kılıçlar çekildi,gemiler geçirildi karadan,
Tekbirler tek ses,yüreklerde sen,
Senin için yardım etti yaradan.
Gördüğün tebessümdü Ulubatlı Hasan’dan
Sen asil ve kutlu diyar!
Sensin tarihten bana kalan yadigar.
Hey koca şehir!
Asırlık çınar!
Dinle gönlümdeki sızılarımı;
Şafak rengini gözlerime verince
Ruhuma akarsın inceden ince.
Sen lisanınla yek vücut olup,
Haykırırken varlığını dünyaya,
Ben efsunlu akşamlarında,
Seni sarmalarım ruhumla.
Şafak rengini verince gözlerime,
Okşarsın saçlarımı badı sabanla.
Bak, gözlerime bak!
Sana meftun bu gözler;
Bir anama ağlar, birde sana bu gözler.
Zülüflerin sallanır ufuklarımda.
Çehren süsler hayallerimi.
Hangi tepene döndürsem gözlerimi,
İhtişamın çeker benliğimi.
Söyle nasıl sevmeyeyim seni?
Nasıl unutayım Galata’dan geçerken,
Balık kokusu gülümseyişini.
Oysa sen değil misin bana ihanet eden?
Ben senin için dualar ederken Allah’a,
Sen içimi sızlatıyorsun her gece bir daha.
Ben gözyaşı dökerken Ayasofya’ya,
Sen gülücükler dağıtıyorsun sahte kahkahalara.
Sen koca şehir!
Sen asırlık çınar!
Milletime züldür bu intihar…!
Şimdi yaptıkların ne vicdana ne tarihe sığar.
Şafak rengini verince gözlerime;
İntiharı bırak yeniden doğ içime.
Bilmelisin ki sana teveccüh eden bu millet,
Seni sevecektir kopsa da kıyamet.
Tarihten sana düşen vasiyet:
Bu millet ile ölmektir kopunca kıyamet.