Kutlu Dava Adamı Şiiri - Hamza Kaplan

Öyle bir zaman var ki, mukaddesat kalmadı
Aşkı sunan oldu da, kimse nasip almadı
Binlerce kez düştük de, kimse kapı çalmadı
Büyük diriliş bekler, kutlu dava adamı.

Adım adım yaklaşır, beklenen ahir zaman
Üstad Akif haykırır: ‘tövbe edin, el aman’
Şu hayat dediğiniz şey, koskoca bir yalan
Büyük diriliş bekler, kutlu dava adamı.

Üstad bir nakkaş gibi, aşkı çizdi gönlüme
Safahatta gördüm ben, anlatılmaz aşkları
Okudukça utandım, pişman oldum halime
Büyük diriliş bekler, kutlu dava adamı

Asımın kutlu nesli, nidasıyla göklerden
Yağmurlar iner şimdi, sonsuzluk bestesiyle
Semayı çepeçevre kuşatmış, mat renklerden
Büyük diriliş bekler, kutlu dava adamı.

İttihad-ı İslam’ın, O en büyük bekçisi
Hak ve hakikat için, gökyüzünün elçisi
Gayesinin hamalı, sonsuzluğun işçisi
Büyük diriliş bekler, kutlu dava adamı.

Yıllar bir kuş misali, sessiz sedasız gitti
Üstadın emaneti, duman duman yükselir
Kim demiş nurlar söndü, mücadelemiz bitti
Büyük diriliş bekler, kutlu dava adamı.

Öyle bir yol açtın ki bize, sabır, gözyaşı
Senden öğrendik bizler, tatmak çileden aşı
Mademki ölüm vardır, neyleyim dertsiz başı
Büyük diriliş bekler, kutlu dava adamı.

Aynalar, Üstadımın kaş çattığı, aynalar
Kalmadı o dostluklar, yükseldikçe binalar
Nerde meydana yiğit salan, kutlu analar
Büyük diriliş bekler, kutlu dava adamı.

Mart 2013