Kutlu Dava Şiiri - Erdal Ebem

Korkma! Yiğidim yürü, küffar bize nedir ki,
Muzaffer bir ordunun nuru durur yüzünde.
Asra meydan okuduk, terör bize nedir ki,
Yürürken adım adım, peygamberin izinde.

Davamız belli bizim şehadet var sonunda,
Canlar kurban ederiz biz Allah’ın yolunda,
Kefen giymiş bir kere, haki yeşil tonunda,
Ölürken gülümseriz, biz Allah’ın yolunda.

Türk’ün gücü rahmani, şer fırtına dinecek,
Şahlanırız bir anda, bir Bismillah deyince,
Ne ezanlar susacak, ne Al Bayrak inecek,
Can oluruz her canda, bir Bismillah deyince.

Asırlardır birdi hep, ecnebi denen güruh,
İndirmedik bin şükür, İslam’ın sancağını.
İmandan başka nedir, Çanakkale’deki ruh,
Yıkamaz hiçbir küfür, İslam’ın sancağını.

Zulümden ışık çıkmaz, aydınlık yalnız onda,
Ol deyince olduran, Rahman’dan yok haberi.
Adım başı Mehmetler şehit olmuş bu handa,
Örnek almış kendine, komutan peygamberi,

Gel hadi desem ufka yolculuk vakti diye,
Gözlerini kırpmadan koşan yiğitler vardır,
Nerde mazlum çığlığı, kurşun olsa sineye,
Mazluma can olacak, nice seyitler vardır.

Şimdi koşma vaktidir, Hakk’ın nurlu yolunda,
Kurtuluş düşleyerek, kurmak lazım nizamı,
Sen! Vicdanı kör adam, ne taşırsın solunda,
Masiva mahfeyleymiş, Rahmani intizamı.

Firgatli dert eylemiş, cedden kalan davayı,
Kabil’ler durur hala, müminler yıkılmasın.
Medeniyet bir olmuş, bozmak ister havayı,
Benim kutlu yurdumda, hainler takılmasın.

Aşık Firgatli/Erdal EBEM