Sen hiç yalnızlığı düşündün mü?
Uykusuz soğuk gecelerde,
Karanlığa sarılıp üşüdün mü?
Sen hiç sessizliğin
Korkunç ortasına gömüldün mü?
ben hüzün dağı,
kaplamış etrafımı sisler,
görünmez olmuş gökyüzü,
yıldızlarda sönmüş birer birer,
geceler hüzünlü...
aşkım
yalnızlığımın hüzünlü odası
barındırdıkça yüreğimi
anılarım oynaşır
derinleşir
çatlakları duvarımın
farklı değildi dünden bugüne
yansıyan yalnızlığım
değişmedi ve değişmeyecek
tıpkı bir tekerleğin içinde dönen
karıncanın yakarışı gibi
ki aynadan yansıyan
Küçük bir balkondasınız;
acı ve sevgiden başka
kelime bulamadan
seyrediyorsunuz beni...
Gökyüzüne baksanız da
// içimizdeki her DENİZ yakılmıştır, küllerini gören kim?
.....ben görmedim....//
' benim adım yalnızlık...deniz fenerine demir almışım, yoluma eşlik edecek birileri yok uzaklarda...alabildiğine özgürüm, yelkenlerimi şişiren rüzgarla yenmişim okyanusu...martılar da yanımda; benim sadık yolcularım onlar...benimle çıkmışlar sefere...yalnızca göz kulak olma derdindeler...'
eksildim bir yaş daha
ama eğilmedim
ve basmadım henüz
' yaş! ' dediğiniz tahtalara...
uyandırın anamı
//...sevemediğimiz ne varsa
sevdiremediğimizdendir...//
gel istersen;
yağmurun saç tellerime
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!