Huzur deriz ya ağzımızdan çıkıverir
Up uzun bir yoldur hayat yürürken gerekir
Zaman zaman istemesek de o huzur eksilir
Unutma senin elinde bu eksikliği doldurmak
Renk katmak hayata yeniden başlamak
İçimde bir nazım var saçlarına hayran
İçimde bir Atilla İlhan var gözlerine mahkum
İçimde bir sen var
Beni benden alan
İçimde bir Nazım vardı hani saçlarına hayran
Saçının tek teliyle astı kendini
İçimde bir Atilla İlhan vardı hani gözlerine mahkum
Mahkum olduğu yerden çıkarttılar onu arafa attılar
İçimde bir sen vardın hani beni benden alan
İçimde hala bir sen varsın ama beni bana bırakan
Yorgunum kaptan yorgunum
Sevmek başka insan yokmuşcasına
Sevmek sevdalanmak yordu beni
Götür beni kaptan
Kaçak yolcu da gelsin
Geçen gün oturmuş konuşuyorum
Nergis gül papatya
Seni sordular anlattım
Sadece papatya korkmadı sordu o soruyu
Sordu mahşer sorusunu seviyor mu sevmiyor mu
Hepimiz mahkumuz
Kimisi içeride kimisi dışarıda
Ama asıl mesele ne içerisi ne dışarısı
Asıl mesele insanın kendisi
İnsan dünya denilen çukurda beden denilen hapishaneye mahkumdur
Hiç kimse hür değildir
bir mezar gördüm bugün
çocuk mezarı üzüntüsü büyük ufacık bir mezar
dikkatimi çeken şu oldu
mezar taşının üzerinde bir mont
montun altında bir not
kelimelerin kifayetsiz kalacağı bir not
Bunca yük neyin hamallığı
Kahpe dünya aldı tüm mazlumun ahını
Mazlumdur ya vardır hep acı çeken bir yanı
Şükretse de küfretse de
Ayağa kalkamaz düşer ademoğlu
Giden bakmıyorsa ardına
Bakmayacaksın gidenin ardına
Dur gitme demeyeceksin mesela
Rüzgar misali esip gidiyorsa
Anlatmayacaksın sevmeyi ona
şarkı olsan tüm dünya seni dinler
kitap olsan tüm dünya seni okumak ister
yıldız olsan bütün dünya seninle doğru yolu bulmak ister
sen olsan zavallı ben seninle olmak ister
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!