Kütahya'm Şiiri - Serdar Atabay

Nasıl anlatayım Kütahya’m seni.
Emsali bulunmaz diyar gibisin.
Hisardan bakınca, güler cemalin.
Cennetten bir koku yayar gibisin.

Gönlüme taht kurdu güzel nazarın.
Ruhumu besliyor Samanpazarın.
Sebilin, külliyen, camin, mezarın.
Ölümsüz tarihi sayar gibisin.

Bülbüle yar olan gülün misali.
Türküye can veren, telin misali.
Ağır elbiseli gelin misali.
Duvağı parlayan o yâr gibisin.

Eğdemir hamamın, Dönenler camin.
Bedende tefekkür dillerde âmin.
Dervişin üstada verdiği yemin.
Ahilik akdine, uyar gibisin.

Osmanlıdan kalan altın çağınla.
Şanına şan katan Sultan bağınla.
Heybetiyle bakan Türkmen dağınla.
Yeşilden bir kaftan giyer gibisin.

Huzur ver Ilıca, şifa Emet’ten.
Porsuğun suları doldu Rahmet’ten.
Kâğıda can veren ressam Ahmet’ten.
Hıdırlık’ta ney’i duyar gibisin.

Ecdattan mirastır Dumlupınar’ın.
Meydanları kaplar asil çınarın.
Her köşede çeşmen, çağlar pınarın
Soğuk sudan içip, doyar gibisin.

Paşam Sultan, Gaybi, Allah’ın dostu.
Evliya Çelebi rüzgârla esti.
Hisarlı Ahmet’in bulunmaz sesti.
Gördüm ki bunlara kıyar gibisin.

Gezekte görürsün aşkı yarenle,
Gönül bahçesinde güller derenle.
İman'ın nuruyla alple, erenle,
Yıldızlar misali kayar gibisin.

Serdar Atabay’ım sever canıyla,
Kütahya’m süslüdür eşsiz çiniyle.
Gözleme, sıkıcık, bakır siniyle,
Cimciği sofraya koyar gibisin.