Kütahya Şiiri - İsa Kahraman

Neler yoktur, şu Kütahya ilinde,
Kışın ' Gezek ' lerde sırası vardır.
İnce pidesiyle köfte hoş olur,
Yanında üzümden şırası vardır.

Kışı çok sert olur, sıcaktır yazı,
Ruha gıda verir, türküsü, sazı,
Kara kaşlı olur, oğlanı kızı,
' Yavuklu' dur gönül yarası vardır.

Çalışkan insanı, başarır zor'u,
Merkezde çınısı, Emet'te Bor'u,
' Çiçekler açtırır, ateşi, kor'u',
Gümüş'te altını, turası vardır.

Tavşanlının leblebisi nar gibi,
Güvecin yanında ekmek kar gibi,
Gelinin başında örtü ' Car ' gibi,
' Ağır Esbab ' giyen, parası vardır.

Efe tütün içer, çakmağı ' Kav' dan,
Bir keyifle gelir, erkeği avdan,
Kestane istersen, git al Simav'dan,
' Yâren' in Hey Hey'i, nârası vardır.

' Hayme Ana ' hepimizin anası,
İçemezsin soğuk sudan bir tası,
Git gör, nerde imiş, yaylanın hası,
Domaniç'te orman, çırası vardır.

Kkendir al, iplik al, kumaş, Gediz'den,
Kıvrımlı yolları dolaş Gediz'den,
' Çevrilmiş Kebaba ' ulaş Gediz'den,
Alırsan okkası, darası vardır.

Emet'linin hamamdadır birazı,
Şaaphane,. Hisarcık, çoğaltır azı,
Pazarlar'dan getirin de kirazı,
' Napolyon, Meşe'si, Kara'sı ' vardır.

Altıntaş bölgesi buğday anbarı,
Yunan unutamaz Dumlupınar'ı,
Tarih dolu Çavdarhisar civarı,
Aslanapa gibi yöresi vardır.

Bu yurt benim, bin vatana bedeldir,
Gezmek her yanını, bana emeldir,
İsa'yım, vatanım ayrı güzeldir,
Yurdumun orası, burası vardır.

İsa Kahraman