Kusura bakmayın bayım Şiiri - Zeynep Beşen

şemsiyemin uçlarını kırdım
antenlerimi söktüm
senin mevzilerinden görüntülü çekemiyorum.
sevgilim devlete ters düştüm sanırım.
şu anda engelleniyorum.
a dört kağıtlarını yazmaktan alı koyuldum.
şimdi her biri ya uçak,yada pervane çiçeği.
yada işte anla beni,hayaline atılmış tor topak hali seni taşlıyorum.
hayalin de olsa başını eğ sen, o güzel aklın kanamasın.
söylesene sen bize böyle ne yaptın.
farkındamıydın.
farkındaysan da daha beter ya.
ama bilmem lazım.
şemsiyemin uçları oval,riyakarmısın sen yar.
bu gün seni gördüm,en son halini.
yüzündeki de neyin kırıklığı.
değişmissin biraz,gülümsemen kırılmış.
kırık gülüyorsun biraz.
söylesene okuyanın mı bitti.
adımların sonuçları doğurdu
öyle kırılmış gibi bakma,
yoksa kucağındaki üzülür.
anlamaz sanma, hakkın yok üzemezsin onu.
bir tane sevinçsizlik hali yeter bu olana.
mutlu ol,mutlu olun beraber.
yat kalk dua et,hatta kurban kes,
annem gibi fukaraya sadaka ver.
ona gitmek olmasaydı ahıma adın yazılırdı.
sitem ederdim sana öyle içten,öyle derinden.
onu bildiğim için çocukları sevindir.
kaşının gözünün sadakası olur.
kalbine ben karışmam.
onu bildiğim için şükür namazı kıl.
diyorum Rabbim aramı öyle bir uzaklaştırmayla uzaklaştır ki.
ne fizik nede meta fizik kuralları birleştire bilsin bizi.
öyle bir uzaklaşmak kalsın bana.
yoksa varya....burada susalım..konuştukça azan yaralarımız var.
gün dişi,gece göçmeni.
sende o var.
onun için incitemem seni.
bende o var.
bu yüzden işte bu yüzden insanlığımdan çıkamam.
beni bir tutan var.
şükür kide var.
yoksa,gül enseli ahıma adın yazılırdı.
ondandır yokluğunla güle oynaya akla şakla oluşum.
toprak yapılıdır içim,
her türlü derde hasrete dayanıklı var edildim.
düşüremez incitemez beni bu yokluğun,
sana bakamama haline ben dünden alışığım
sen ne yapacaksın onu düşün.
adımı her duyduğun da içi burkulacak olan ben değilim.
sensin!
gülümsemesi kırık bir şair olacaksın.
yeni bakışın hayırlı olsun.
ben seni unutmam ama sildim.
öyle bir sildim ki;
sizinle karşılaşırsak size mutlaka bayım derim.
bayım kalbim elinizde,
lütfen onu kasıtlı yere düşürüp üstünde horon oynayın.
halay paklamaz bizi artık bayım.
lütfen kalbim durana kadar horon oynayın.
bu kadar sözden sonra biraz ara,
aradan sonra siz evet siz bayım,
kardeş memleketim trapzona,
kırmızı kurdale eşliğinde armağan olun.
oldunuz da sanırım.
rüyamızda görmüştük sizi
cumayı cumartesiye bağlayan sabahtı,
rüya uyanıklık arasında birdirilmiştiniz bana.
gitmenizin şenliği.
unutamayacağım bir rüya olmuştunuz
unutamadığım bir ağrı oldunuz.
teşekkürler bayım.
kusura bakmayın bayım
istemeye istemeye zorla unutturuldunuz da.
hala dumanı üstünde açık kalmış yaralarımız mevcuttur.
birden hatrıma gelmedi adınız.
adınıza harf inkilabı getirdi içimde ki devlet.
adınızı artık ulu orta söyleyemiyorum.
yeni adınızı da ben bilmiyorum,
eski adınızı devleti eza dilimize söyletmiyor
bayım affedersiniz ama adınız neydi...
kimdiniz siz.
bu tanışıksız tanıdıklık ta nerden.