Kusur varsa,
İnsandadır.
Bulaştırır doğa anaya,
Kendi kusurlarını,
Uçmayı sever amma,
Binmez sevda kuşunun kanatlarına,
Sonrada dolaştırır,
Bilinmezleri ayaklarına.,
Kendini inandırdığı gibi,
Yalanlarına,
Dağıtır durur doğa ananın,
Her bir yanına.
Sonra karşısına geçip,
Bir bir anlatır,
Doğanın kusurlarını,
Kendisi gibi olan dostlarına.
Hayyam Der ki;
Şarap’da,Gül’de kusur arama,
Bak sen kendine,
Geç aynanın karşısına,
Gördüğün o surette ara,
Karıştırma şarab’ı,
Kırmızı Gül’ü ve sevgiyi,
Kendi kusurlarınla,
Anlamsız yalanlarına.
Kayıt Tarihi : 7.1.2004 00:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Osman Yılmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/01/07/kusur-varsa-insandadir.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)