Küsüpte Gitme Şiiri - Ozan Divane

Yaralayıp beni aşk hançeriyle
Gönlümü yerlere seripte gitme!
Bir ömür yaşanmaz bu azap ile
Bahtımı urgana çekipte gitme!

Küs gidersen mevsim döner hazana
Umudum karışır toza dumana
Biçare gönlümü dert ummanına
Aklımı çöllere atıpta gitme!

Gel hançeri kara bahtıma sapla
Al karşına işkence et, sorgula
Duygun değil mantığınla yargıla
Adımı edepsiz koyupta gitme!

Kanattın gönlümde gizli yarayı
Kusur saydın beslediğim sevdayı
İspat ettin bahtımda ki karayı
Öldür,defnet,yaralayıpta gitme!

Marifetin düşman olmak olmasın
O güzel hatıralar yara almasın
Dostluk bağı nefret ile solmasın
Vefayı gönlünden silipte gitme!

Burda bırak kini,nefreti,gamı
Meraklanma ben sararım yaramı
Elimle kursamda darağacımı
Sen affet,sehpama vurupta gitme!

Bundan sonra tövbe olsun sevdaya
Görsem gökten indi olmaz umrumda
Ellerin ettiği çok koymadı da
Sen benim gönlümü kırıpta gitme!

Kutlu bir sevdadır sana duyulan
Akıl ve gönülle karar kılınan
Var mı ki sen gibi tertemiz olan
Hak ver! divane'ne küsüpte gitme!