Melamet hırkasını, gönle giydiremedim
Bu bedene, bedenden elbise diktirdim
Günahım çoktu, umudumu yitirmedim
Yüreğim üşüdü, ama kullara küsmedim
Her ışığı sen bildim, ayrılığına düşmedim
Bendeki beni sevdim ama yar demedim.
Dönüş sanaydı, kendime küstürmedim.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta