Küstürme benim Şairliğimi

sıradangünlerin mahkumu olup
söz küser,saz küser,gönül paslanır.
sende herkes gibi ardına düşüp
bir vakit o deli yanın uslanır..
alıp kendini gurbete vurup
bu devranın içinde yitip gidersin.

duygu içimde kitli bir sandık
çözülmez muammayım inan ben zorum.
susuşlarımdan korktum hep kendimi tutup
sırlarımı kendimden
şiirlerimi karımdan bile saklayıp
bu sevdanın adını ben nasıl korum.?

bir derin intihar zehirim sensin
ağlanmaz gidişlerim var kimse bilmeden
ben içine kapanık o kirli çocuk
alıp kendimi gurbete vurup
Avdanda hamaz Digorda boran..

dağların mehtapsız derin çığlığı.
bıçaksız yaralarım var
hep kabuk tutuk
kaşınır elbet birgün kopar at tutup.

her döneklik moldu gönül hep sonun
yenildin hayatın götüne girip
kirlenmesin diye gözyaşlarımla yıkayıp
susuşlarımda sakladım en güzel şiirlerimi
hepsi çok lirik.

şimdi yeniden yargıla beni
ben bile affettim artık kendimi
bu ikimizin son şansı bunu bilesin
küstürme benim şairliğimi.
hadi gel artık..